Σελίδες

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Deliverance





Στη πρωτοχρονιάτικη μου λίστα με το τι θέλω να κάνω το 2015 ένα από όλα ήταν να ξαναρχίσω να διαβάζω βιβλία όπως παλιά. Πότε δεν ήμουν μια σοβαρή αναγνώστρια από αυτές που έχουν διαβάσει όλους τους κλασικούς,ξεκοκαλίζουν οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα τους και μπορούν να σου μιλούν για λογοτεχνία ώρες ατέλειωτες. Περιττό να σας πω πως δεν ήμουν ούτε από κείνα τα παιδάκια που διάβαζαν παιδική λογοτεχνία και το καλοκαίρι κουβαλούσαν στη θάλασσα τις "Χαρούμενες Διακοπές", το μόνο που διάβαζα Αστερίξ και όταν ήμουν στη θάλασσα απλώς πλατσούριζα. Εγώ ήμουν απλώς τυχερή. Έτυχε το πρώτο βιβλίο που έπιασα να διαβάσω γύρω στα 15 να είναι ωραίο και από τότε συνέχισα να διαβάζω σε λογικά πλαίσια για μένα που αυτό σήμαινε κατά μέσο όρο 5,3 βιβλία το χρόνο. (σίγουρα έχεις αφήσει και εσύ βιβλίο που δε κατάφερες να φτάσεις ούτε στη μέση). Κάπως όμως ξεχάστηκα και σταμάτησα και πριν περίπου ένα χρόνο άρχισα να νιώθω άσχημα. Έτσι είπα ότι το 2015 θα είναι μια εποικοδομητική χρονιά τουλάχιστον όσο αφορά τα βιβλία. Ευτυχώς ξανά ήμουν τυχερή.
 Ξεκίνησα λοιπόν με το "Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" του Jean-Michel Guenassia. Μαγεύτηκα. Αυτό το βιβλίο είχε λίγο από όλα αυτά που μ'αρέσουν: το Παρίσι, ροκ εν ρολ, έρωτες, κινηματογράφο, ιστορικά στοιχεία που δεν ήξερα, ιστορικά κουτσομπολιά που πάντα θέλω να μαθαίνω, ξεπεσμένους μπολσεβίκους μέχρι και τον Σαρτρ και τον Νουρέγιεφ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Είναι τόσο γεμάτο βιβλίο που νομίζω μπορεί να το χαρεί ο οποιοσδήποτε αναγνώστης και να αγαπήσει κάτι διαφορετικό. Πάντως εγώ δεν ήθελα να τελειώσει.
Αυτό το τέλειο βιβλίο με έκανε να θέλω να έρθει η άνοιξη ακόμα πιο γρήγορα. Και ναι!Ήρθε η άνοιξη! και επίσημα αφού μας το είπε η Google. Την εγκαινίασα εχθές το βράδυ αποφασίζοντας να φορέσω floral πουκάμισο και καμπαρντίνα ενώ η θερμοκρασία έδειχνα 3 βαθμούς Κελσίου. Bad timing θα πεις και δίκιο θα έχεις αλλά την είχα ανάγκη αυτή την ανανέωση.
Και μιας που ο ήλιος ξεπρόβαλε, φορά γυαλιά, άκου Belle and Sebastian (δεν υπάρχει πιο ανοιξιάτικος ήχος) και ξεκίνα τις βόλτες γιατί όλα είναι πιο όμορφα την άνοιξη...νομίζω και πιο ροζ!

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

The Five Points






The Event:
Μόλις έκανα attend σε party με αφίσα γυμνόστηθο dj με περισσότερη τρίχα all over και από τον teen wolf, και όχι το καινούριο teen wolf αλλά αυτόν των 80s που είχε τρίχα όχι βλακείες!
The Weather:
Βροχή. Κουράστηκα και ας την αγαπάω την άτιμη αλλά έχω ανάγκη από μια σταλιά ήλιο, να βγω με το καζάνι μου σε μια γωνιά να φτιάξω ένα ουράνιο τόξο.
The Guy:
Ένας τύπος (που νομίζω ότι τον ξέρω από πάντα) τη τελευταία φορά που τον είχα δει ήταν φορτωμένος με μια eastpack μέσα σε ένα λεωφορείο και λογικά πήγαινε να "τη πέσει με φίλους" κάπου στη καμάρα. Πάνε χρόνια από τότε. Τώρα είναι ποιητής. Ναι...ποιητής και τολμώ να πω ότι μου άρεσαν όσα διάβασα, άσχετα αν έχω παντελή έλλειψη γνώσεων γύρω από την ποίηση, με έκαναν να νιώσω όμορφα.
The feeling:
Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που πλημμυρίζεις από τόσα πολλά συναισθήματα που δε ξέρεις ποιο από όλα υπερισχύει μέσα σου. Νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη που έχω ανθρώπους στη ζωή μου που τρώνε 2 ώρες από τη ζωή τους αναλύοντας στο τηλέφωνο αυτά που έχουν ήδη αναλύσει σε 8 καφέδες και 10 ποτά ώστε να με κάνουν να νιώσω καλύτερα, που έχω ανθρώπους που μου στέλνουν στις 2 το βράδυ ένα άρθρο λέγοντας "το διάβασα και σε θυμήθηκα" . Μετά νιώθω θυμό και θλίψη που ξέρω ανθρώπους που δε μπορώ να τους βοηθήσω όσο θα 'θελα ή μάλλον δε με αφήνουν και τέλος νιώθω απελπισμένη αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξη με ότι έρχεται να φεύγει και ότι μένει να αντέχει.
The Quote:
"Υπάρχουν βιβλία που θα έπρεπε να απαγορεύεται να τα διαβάσεις πολύ μικρός.Που είτε τα προσπερνάς είτε απλώς τα διατρέχει. Το ίδιο ισχύει και για μερικές ταινίες. Θα 'πρεπε να συνοδεύονται με μια ετικέτα που να γράφει: δείτε το ή διαβάστε το, αφού πρώτα έχετε ζήσει"
Jean-Michel Guenassia, Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Ηρωίδες -Παρτ 1-









Αυτή η σειρά με έχει μαγέψει. Λατρεύω τη γραφή και τον ρεαλισμό του σεναρίου, τρελαίνομαι για τους χαρακτήρες και πιστεύω πως είναι σκηνοθετικά τέλειο(να κρατάει κάποιος ταμπέλα που γράφει Godot στο αεροδρόμιο?well done dude!) Αααααα!!!Μέχρι και οι τίτλοι αρχής είναι άψογοι. Φυσικά και πρόσεξα και τη μουσική...... Για αυτό είναι άλλωστε και αυτό το ποστ.
Το βασικό theme της σειράς είναι των Empty Frame όπως και δυο instrumental κομμάτια που ντύνουν όλα σχεδόν τα επεισόδια (Louisa's Theme και Cowboy Moon). 
Παρακάτω θα βρεις όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν  στα πρώτα εφτά επεισόδια....



Επεισόδιο 1
1. Empty Frame - No Boarders
2. Emmanuel Rambaldi - Le depart
3. Francoise Hardy - Les Temps De L'Amour
4. The Vampire Sound Incorporation - The Lion And The Cucumber
5. Chasing Shadows - Odyssey
6. Massive Attack - Angel

Επεισόδιο  2
1. Academy Of  Ancient Music & Oxford Choir Cathedral - Gloria In D Majorin, RV 589:
 Gloria In Excelsis
2. Σάκης Ρουβάς - Μια ζωή μαζί

Επεισόδιο 3
1. Μash Τheme -  Suicide Is Painless

Επεισόδιο 4
1. Sir Roger Norringhton  - Pa Pa Pa Papaega
2. Βίκυ Λέανδρος - Καλημέρα Χαρά (Klipp Und Klar)
3. Nero - Won't You (Be There)
4. Φοίβος Δεληβοριας  - Παιδικό
5. Olivia - Les Yeux Doux
6. Stella - Pourquoi Pas Moi?
7. Μπέσσυ Αργυράκη - Αθήνα Μάνα Μου

Επεισόδιο 5
1. Marcel Mouloudji - Aime Moi
2. Julio Iglesias - La Mer
3. The Archies - Sugar Sugar

Επεισόδιο 6
1. Μash Τheme -  Suicide Is Painless
2. Stella - Pourquoi Pas Moi?
3. Μαίρη Λω - Σ'αγαπώ Σ'αγαπώ
4. Στέλλα Γκρέκα - Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα 

Επεισόδιο 7
1. Εlvis Πresley - Ιn Τhe Ghetto


Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Ace in the hole







Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο για έναν καλλιτέχνη που ξεκίνησε ένα project και γέμιζε με lego τις τρύπες από τους τοίχους κτιρίων.Υπέροχο!!! Είναι σαν να βάζεις hansaplast hello kitty σε ψηλό μουσάτο γκόμενο, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει απαρατήρητο και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε κάνει να γελάσεις. Έτσι και εγώ ήθελα να γεμίσω τη τσάντα μου με lego και όπου έβρισκα την ευκαιρία να γέμιζα τρύπες. Μη τα πολυλογώ δε το έκανα ποτέ, κάτι μέσα μου με σταμάτησε. Σήμερα με καθαρό μυαλό και σύνεση καταλήγω να πιστεύω ότι δε το έκανα γιατί το υποσυνείδητό μου
Α. με θεωρούσε στόκο (τι τα θες τα lego μάνα μου μπορείς και χωρίς αυτά να γεμίσεις τρύπες)
   Β. με θεωρούσε σαν ένα μεγάλο κομμάτι emedal (έχεις δικές τρύπες να γεμίσει πρώτα κοπελιά!)

Η αναλογία είναι 30-70 με ισχυρότερη τη πιθανότητα να πίστευε το Β και μάλιστα με έχει αποτρέψει πολλές φορές από κάτι παρόμοιο. Γιατί νταρλινγκς μερικές φορές είναι πιο εύκολο να δεις πόσο μεγάλη ήταν η τρύπα αφού πάσχισες να τη γεμίσεις και ακόμα πιο εύκολο να βρεις τρόπο να γεμίσεις ξένες τρύπες μήπως και ξεχάσεις τις δικές σου.


ΥΓ Πάντως ο artist συνεχίζει ακόμα www.dispatchwork.info