Σελίδες

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

gallic shrug playlist #11:An Adult Halloween






Trick Or Treat?







1. Powersolo - Baby You Ain't Looking Right
2. Black Rebel Motorcycle Club - Beat The Devil's Tattoo
3. PJ Harvey - To Bring You My Love
4. The Flaming Lips - Halloween On The Barbary Coast
5. The Hillbilly Moon Explosion - My Love For Evermore
6. Squirrel Nut Zippers - Hell
7. TV On The Radio - Wolf Like Me
8. The Cigarette Duet - Princess Chelsea
9. The Black Heart Procession - The Spell
10. The Rolling Stones - Paint It Black
11. Screamin Jay Hawkins - I Put A Spell On You
12. The White Stripes - St. James Infirmary Blues
13. Tom Waits - Little Drop Of Poison
14. Nick Cave and The Bad Seeds - Red Right Hand
15. The Specials - Ghost Town
16. Johny Cash - Thirteen
17. Cross My Heart Hope To Die - Wildside
18. Lavender Moon - Haroula Rose
19. Beach House - Auburn And Ivory
20. Karen Elson - The Ghost Who Walks
21. Dead Man's Bones - My Body Is A Zombie For You
22. The Keytones - I Was A Teenage Monster


Find it @ tape.ly

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

A Perφect Day








Νοέμβρης. Είναι έξι και μίση και νιώθεις ότι είναι εννιά το βράδυ, ακόμα δε συνήθισες την αλλαγή της ώρας. Κατεβαίνεις από το λεωφορείο στην Εγνατία και ξεκινάς να κατηφορίζεις. Μόλις τέλειωσε η βροχή και ο κόσμος ξεχύθηκε πάλι στο δρόμο να συνεχίσει οτι έκανε. Για μια ακόμα φορά αναρωτήθηκες πως γίνεται και μόλις βρέχει ο κόσμος γίνεται όλος και περισσότερος... λες και κρυβόταν και περίμενε τη βροχή. Δε σε πτοεί όμως, μπαίνεις στο πρώτο καφέ που βρίσκεις στο δρόμο σου και παραγγέλνεις έναν καφέ στο χέρι. Τι περίεργη και υπέροχη αίσθηση να καίγεται το παγωμένο σου χέρι. Μπερδεύεται το μυαλό βλέπεις, δε μπορεί να καταλάβει τι πρέπει να αισθανθεί...
Κόβεις δρόμο μέσα από τα στενά για να μη σε φυσάει ο αέρας και για να ανακαλύψεις κάτι που για πρώτη φορά θα πέσει στα μάτια σου και ας στεκόταν εκεί χρόνια. Βγαίνεις στη Τσιμισκή. Βαβούρα, τρέξιμο,κόρνες και τρεις ξεχασμένοι τουρίστες ξανθοί και χλωμοί. Και ξαφνικά χαμόγελο. Για άλλη μια φορά το παιδικό σου παιχνίδι, να περνάς διαγώνια το τεράστιο τσιμεντένιο κομμάτι της Αριστοτέλους νιώθοντας πως είσαι μια σταλιά σε τόσο άδειο χώρο. Ένα άδειο σημείο στο κέντρο της πόλης, Ειρωνεία.
Η βροχή τα άφησε όλα να γυαλίζουν κάτω από τα φώτα, η θάλασσα μπλέχτηκε στον αέρα και συ φτάνεις στο λιμάνι. Βρίσκεις κάπου να καθίσεις,δε σε νοιάζει αν θα βραχείς. Ο καφές σου έχει φτάσει στη μέση. Έχεις άλλη μισή ώρα δική σου... στο μυαλό σου τριγυρίζει η σκέψη πόσο μαγικά θα γινόντουσαν όλα αν ξαφνικά σε όλη τη πόλη υπήρχαν μεγάφωνα που έπαιζαν Παυλίδη. /λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά/.  Ένας περαστικός διακόπτει.
 -Κοπελιά, μήπως έχεις ένα τσιγάρο;
 -Όχι...ίσως την επόμενη φορά...
Χαμογελά και φεύγει...κάνεις να πιεις μια ακόμα γουλιά καφέ μα τέλειωσε. Ειρωνεία. Χαμογελάς και φεύγεις.


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

You can call me Doc!

Για σήμερα έχω μια πρόταση ή καλύτερα προτάσεις. Παρατήρησα ότι τελευταία είδα περισσότερα ντοκιμαντέρ παρά ταινίες. Με ξάφνιασα είναι η αλήθεια! Οπότε σκέφτηκα τι καλύτερο από το να γράψω για αυτά που είδα. Όπως θα δεις παρακάτω απ'όλα έχει ο μπαχτσές!


1. Man On Wire


Το είδα μόλις 2 μέρες πριν (μάλιστα στη ΝΕΡΙΤ) και δηλώνω μαγεμένη!Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του ανθρώπου, ο οποίος το 1974 επιχείρησε να ακροβατήσει σε ένα σκοινί ανάμεσα στα ψηλότερα κτίρια εκείνης της εποχής, τους Δίδυμους Πύργους. Με αφηγητές τον ίδιο αλλά και την τότε "συμμορία" μαθαίνουμε όλη την ιστορία γύρω από αυτή του την απόπειρα διδάσκοντας μας πως τίποτα δεν είναι αδύνατον αρκεί να το πιστέψεις.


2. Mistaken For Strangers


Ότι έχεις στο μυαλό σου για τα μουσικά ντοκιμαντέρ απλά δεν ισχύουν για αυτό εδώ! Ο αδερφός του όμορφου τραγουδιστή των National είναι σκηνοθέτης ή τουλάχιστον αυτό δηλώνει. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τους National ενώ βρίσκεται μαζί τους σε περιοδεία. Τελικά το τελικό αποτέλεσμα καταλήγει να είναι περισσότερο προσωπικό παρά μουσικό. Ίσως ότι το πιο πρωτότυπο έχω δει τελευταία.


3. The 2000 Year-Old Computer


Τι μπορεί να ενώσει την κλασική Ελλάδα με έναν ωρολογοποιό στην Αγγλία?Ο λόγος για τον μηχανισμό τον Αντικυθήρων. Μπορεί να ακούγεται σαν ένα ακόμα ντοκιμαντέρ για τον μηχανισμό αυτό αλλά δεν είναι. Ξεκινάει από την εύρεση του και συνεχίζει με μια ιστορική και επιστημονική μελέτη που αναλύει τη χρήση του,τον κατασκευαστή του και την ακρίβεια πίσω από τους υπολογισμούς του. Extra credit στο σεβασμό των ξένων επιστημών απέναντι στο εύρημα αλλά και στην αφοσίωση τους!


4. Fire In The Blood


Αυτό εδώ το είδα στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ του 2013. Θυμάμαι ότι διάλεξα τυχαία αυτή την ταινία επειδή έτυχε να την παίζει την ώρα που βρέθηκα στο λιμάνι. Επίσης θυμάμαι πως όταν τελείωσε δε μπορούσα να σηκωθώ από όπου καθόμουν γιατί ένιωθα ότι συναίσθημα μπορεί να περνάει αυτή τη στιγμή από το μυαλό σου,από το χειρότερο μέχρι το καλύτερο. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για τα φάρμακα, τις πολυεθνικές και το πως όλες εμείς οι πολιτισμένες δυτικές χώρες μπλοκάρουμε τα φθηνά φάρμακα για το AIDS σε χώρες τις Αφρικής. Σε αυτό το ντοκιμαντέρ θα δεις έναν απλό άνθρωπο να αρνείται φαρμακευτική αγωγή επειδή κάνεις στη χώρα του δεν μπορεί να έχει κάτι το αντίστοιχο, έναν γιατρό να προσπαθεί να προμηθευτεί φάρμακα για τους ασθενείς αγνοώντας κάθε κίνδυνο και έναν επιστήμονα να παρέχει απλόχερα το αυτονόητο και να φτάνει μέχρι τα ενωμένα έθνη για αυτό. Εξαιρετικό!


5. George Harrison: Living In The Material World




Αν και ντρέπομαι για αυτό που θα γράψω αλλά είναι αλήθεια. Αν με ρωτούσες πριν λίγα χρόνια ποιοι ήταν οι Beatles θα σου απαντούσα ο Lennon,o Mccartney, o Starr και ένας ακόμα που δεν τον θυμάμαι. Και τον Ringo Starr τον θυμάμαι λόγω της ανεπανάληπτης ασχήμιας του. Σιωπή. Νομίζω ότι αγνοούσα τον πιο τέλειο, πιο κουλ και πιο μάγκα από όλους. Φυσικά ο λόγος για τον George Harrison, τον καραμπουζουκλή των Beatles. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε δύο μέρη, σκηνοθέτης του ο Martin Scorsese και δε νομίζω να έχεις καμία απορία για τη ζωή του μετά από 208 λεπτά που θα έχεις δει. Έχω επίσης να δηλώσω ότι θα έπρεπε να θεωρείται Male Fashion Icon του αιώνα. Ποσο μπροστά ήσουν ρε George? Κάτι ήξερε η Pattie Boyd...


6. Good Ol' Freda




Συνεχίζω με Beatlemania...
Πίσω από το γκρουπ υπήρχε μια γραμματέας, η Freda. Ήταν μια απλή φαν τους όταν αυτοί ήταν ακόμα άγνωστοι και της έμελλε να γίνει η μόνη σταθερή συνεργάτης τους και για τα 10 χρόνια που υπήρξαν ως γκρουπ. Είναι αυτή που διάβαζε ΟΛΗ την αλληλογραφία τους και απαντούσε σε όλους τους φαν. Φήμες λένε ότι κάτι έτρεχε και με τον Paul. Δεν θα το κρύψω ότι την ζήλεψα την Λιβερπουλιανή μαντάμ.


Αυταααα..........
Νομίζω πως ήταν αρκετά και για τελείωμα έχω να προτείνω τρεις σειρές ντοκιμαντέρ του BBC. Το How Art Made The World στο οποίο βλέπουμε πως η τέχνη επηρέασε την ανθρωπότητα από την αρχή μέχρι και σήμερα. Το Seven Ages Of Rock, εφτά επεισόδια ,ένα για κάθε κομμάτι της ροκ μουσικής, γεμάτα με πράγματα που σίγουρα δεν ήξερες για τους καλλιτέχνες, τα κομμάτια και την εξέλιξη της ροκ σκηνής. Τέλος το Simon Schama's Power of Art με μόλις 8 επεισόδια, με το καθένα να αναφέρεται σε ένα έργο ενός διάσημου ζωγράφου. Ξεχωρίζω αυτό με τη Guernica του Picasso ειδικά τα πρώτα λεπτά.Επίσης άμα ποτέ πέσεις πάνω σε μια ταινία που λέγεται Grizzly Man απλά μη την δεις....

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

The CCD Syndrome






   Εν δύναμή εχθές με μάλωσαν που έχω μέρες να γράψω δύο αράδες στο άτιμο το blog. Σχωράτε for once more αλλά είναι από αυτές τις μέρες που τίποτα δεν είναι εύκολο στο μυαλό μου. Μετά από μια διάγνωση που έκανα η ίδια στον εαυτό μου, πάσχω από ένα προσωπικό σύνδρομο που αποφάσισα να το ονομάσω C.C.D. (Christine's confused days). Κατά τη διάρκεια του είναι αδύνατον να τελειώσω κάτι που αρχίζω επειδή αυτό που άρχισα στη πραγματικότητα δεν ήθελα να το αρχίσω και το παρατάω να κάνω κάτι άλλο που και αυτό με τη σειρά του το παρατάω με αποτέλεσμα στο τέλος να μην  κάνω τίποτα. Έτσι στις τελευταίες σαράντα έξι λέξεις που διάβασες κρύβεται όλος μου ο Σεπτέμβρης.
   Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι ότι πρέπει να δημιουργήσω ένα γκρουπ με έναν motivator που θα φοράει χειλόφωνο σαν δεύτερος Σάκης Ρουβάς και θα φωνάζει "Μπορείς και συ να τα καταφέρεις!Πίστεψε στον εαυτό σου!" και άλλες τέτοιες inner peace μαλακίες. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι κάτι τέτοια δε τα μπορώ, λόγω ιδιοσυγκρασίας πρέπει πρώτα να πλακώσω στο ξύλο τον motivator για  να πιστέψω στον εαυτό μου.
   Εν κατακλείδι από όπου και να το πιάσεις το CCD καλά κρατεί οπότε ας ευχηθώ καλό Οκτώβρη, φθινοπωρινό με τους πρώτους ζεστούς καφέδες και  τις πρώτες ζακέτες... Αλ μπι μπάκ μπιφορ γιου νοτις!


Υγ Βάλε να ακούσεις το These Days από Nico