Μόλις τέλειωσα τη δουλεία και αφού ήπια και ένα γρήγορο καφέ, πήγα σούπερ μάρκετ μπας και μαγειρέψω τίποτα γιατί τόσο βοσκί ούτε οι αγελάδες δεν κάνουν. Το βασικό μου πρόβλημα με το σούπερ μάρκετ είναι πως αν πάω χωρίς λίστα το πιο πιθανό είναι να φύγω με το ένα δέκατο των πραγμάτων που χρειάζομαι, πόσο ακόμα αν πάω χωρίς λίστα και χωρίς να ξέρω τι θέλω να μαγειρέψω. Με αυτό ως γνώμονα και με mood συνταξιούχας αργόσχολης γριάς που πηγαίνει στον Σκλαβενίτη ως χόμπι, άρχισα να περιφέρομαι στους διαδρόμους χωρίς σκοπό. Μέχρι που βρέθηκα μπροστά σε μια συσκευασία σχοινόπρασο και μπαμ ουρανοκατέβατη μου ήρθε ιδέα να κάνω μια καροτόσουπα μιας που κρύωσε και ο καιρός και του ταιριάζει γάντι. Άρχισα να ψωνίζω ένα ένα τα υλικά, ψώνισα και τα συνοδεύτηκα, πήρα και δυο τρεις σοκολατίτσες γιατί "τι νόημα έχουν οι σακούλες του σούπερ μάρκετ αν δεν κρύβουν μέσα τους ένα derby?". Όλα κυλούσαν υπέροχα μέχρι που μπήκα σπίτι και άρχισα να βγάζω τα πράγματα από τις σακούλες. Εκεί λοιπόν, στο τραπέζι της κουζίνας, ανάμεσα στα derby και τα καρότα έλειπε το σχοινόπρασο!!!! Ποιο? το σχοινόπρασο. Αυτό που υπήρξε η πηγή έμπνευσης μου και ο λόγος για τρεις σακούλες πράγματα και 27 ευρώ λογαριασμό!!! Λέω δεν μπορεί κάπου θα αλλού θα το έβαλα αλλά τζίφος. Απλά κατάφερα να αποδείξω για άλλη μια φορά πως τζάμπα κουβαλάω μυαλό.
Οκτώβρη πιάσαμε και εγώ ακόμα μυαλό στο καλοκαίρι έχω. Μάλλον θα το άφησα στον Αύγουστο. Δεν πειράζει, τουλάχιστον προσπαθώ να βιώσω φθινόπωρο στο πετσί μου όσο μπορώ. Ξεκίνησα να φοράω λίγο πιο χειμωνιάτικα ρούχα και το πιο υπέροχο είναι ότι ξεκίνησα να βολτάρω ανελέητα. Αφού πήγα σε ότι flea market, beer festival και street food festival έγινε στη πόλη είπα να αφιερωθώ στη τέχνη (κλαίνε και τα σπουργίτια από το γέλιο). Μιας και ξεκίνησε η Biennale στη πόλη είπα να το προσπαθήσω. Μεταξύ πολλών αν κάτι αξίζει να δεις από αυτή, είναι η έκθεση φωτογραφίας "Κοινοί Ιεροί Τόποι"στο μουσείο φωτογραφίας (άντε κλίκαρε,τι περιμένεις?) , η οποία εντάσσεται στο παράλληλο πρόγραμμά της και αυτό είναι ένα από τα τρία της μέρη. Υπέροχη, πρωτότυπη και για μένα άκρως συγκινητική. Αν πας να ξέρεις ότι η πιο όμορφη φωτογραφία είναι αυτή με τις σκιές των πουλιών του Αλέξανδρου Αβραμίδη και η πιο όμορφη ιστορία που έχουν φτιάξει ποτέ οι άνθρωποι είναι αυτή του Μαγικού Βουνού. Κατά τα άλλα πήγα και στο Γεντί Κουλέ και ανέβηκα ψηλά μέχρι τις πολεμίστρες και πέρασα ένα υπέροχο απόγευμα στο Ζέιτενλικ, το οποίο είναι δυστυχώς το πιο αδικημένο"μνημείο" της πόλης.
Δεν έχω καλωσορίσει τελειωτικά αυτή την εποχή ακόμα αφού δεν πήγα ένα ωραίο χειμωνιάτικο σινεμά (όσο και να παρακάλεσα δεν με πήγανε στον Nolan), δεν έκανα καινούρια playlist για το αμάξι, δεν πήρα ένα καθώς πρέπει σπίτι για το ψάρι μου (ακόμα στο comteiner το έχω) και δεν έφαγα πορτοκαλόπιτα από τη Δορκάδα αλλά θα γίνουν και αυτά με τη σειρά τους.Αυτά για την ώρα, ξέρω ήταν αδιάφορα αλλά ήθελα να ξαραχνιάσω το blog με κάποιον τρόπο.
See ya νταρλινγκς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου