Mind Anarchy

   Θα ξεκινήσω αυτό το ποστ σαν ένας δεύτερος Rob Gordon του High Fidelity κάνοντας ένα top 5 τραγουδιών με τα οποία είναι υπέροχα να χορεύεις ξημερώματα μετά από ανελέητη έξοδο:

Top 5 τραγουδιών με τα οποία είναι υπέροχα να χορεύεις ξημερώματα 

μετά από ανελέητη έξοδο: 

1. The Joubert Singers - Stand On The World

2. Pulp - Babies

3. James - Sit Down 

4. David Bowie  - Sound And Vision 

5.  Ultra Orange - Sing

*bonus track το New Year's Day από U2 αλλά μόνο τη πρώτη μέρα του χρόνου

   Αυτή η μικρή λίστα δημιουργήθηκε στο μυαλό μου το πρωί της Τρίτης μέσα στο αμάξι. Έτσι είναι η αναρχία του μυαλού, σκέφτεται ξενύχτια και χορούς στις εφτά το πρωί και καλλιεργεί ανασφάλειες τα βράδια. Αλλά αυτό δεν μας απασχολεί αυτή τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή είναι πιο καλοκαίρι και από τα καλοκαίρια των μικρών παιδιών. Εκεί νομίζω κρύβεται ένας από τους λόγους που δεν μου αρέσουν τα καλοκαιριά. Όταν ήμουν μικρή πάντα τα καλοκαιριά πήγαινα στο χωριό μου αφήνοντας πίσω όλους τους φίλους του σχολείου. Κάθε Σεπτέμβρη που γυρνούσα όλα ήταν αλλιώς, οι παρέες είχαν αλλάξει, όσοι είχαν μείνει πίσω γινόντουσαν πιο φίλοι από πριν και μιλούσαν για πράγματα που δεν τα ξέρα και τα είχα χάσει. Έτσι όσο υπέροχα και να είχα περάσει εγώ ( που ήταν υπέροχα, να τα λέμε και αυτά) είχα ένα τεράστιο κενό και μια στεναχώρια ότι έλειπα από κάπου που έπρεπε να ήμουν. Πόσο απαίσιο!!! Έτσι τα καλοκαιριά για μένα ήταν πάντα αναβλητικά και μεταβατικά και με τα χρόνια σιχαμερά. Μα φέτος το θέλω. Το θέλω να είναι λίγο πιο διαφορετικό, πιο ενεργό (όσο ενεργό μπορεί να είναι ένα καλοκαίρι) αλλά προς το παρόν είναι μόνο πολύ γρήγορο. Αλλά ποιος ξέρει μπορεί να έρθει το Σεπτέμβρη μαζί με τα παιδιά που είναι στα χωριά τους.
   Με αυτό παρηγοριά και τους στίχους του Φοίβου κλείνω laptop και air-condition, ανοίγω παράθυρα και βιβλίο και βγαίνω στο μπαλκόνι για διάβασμα!
   Καλό καλοκαίρι!

Το καλοκαίρι θα ‘ρθει και στη θάλασσα θα επιστραφείς

Μες το βυθό θα προσέχουν οι ιππόκαμποι να μη χαθείς

Κι όταν θα βγάζεις για λίγο σε μια σου βουτιά το μαγιό

Θα ‘σαι στον κόσμο η μόνη Θα ‘σαι στον κόσμο η μόνη

Θα ‘σαι για λίγο ο έρωτας που δε ζήσει κανείς

Θα ‘σαι το σώμα σου μόνο κι αυτό θα το ξέρουμε εμείς

Που μας γυρίζεις την πλάτη σου πάντα την ίδια στιγμή

Που βασιλεύει ο ήλιος Που βασιλεύει ο ήλιος

ΥΓ λέτε να υπάρχουν ακόμα παιδιά που να πηγαίνουν στα χωριά τους όλο το καλοκαίρι? εμείς τότε ήμασταν πολλά.

ΥΓ2 από το μπαλκόνι μου ακούω τζιτζίκια και το πιο κοντινό που υπάρχει σε θάλασσα είναι ο Θερμαϊκός και αυτός στα δύο χιλιόμετρα!
Αστικοποιήθηκαν και τα τζιτζίκια μέσα σε όλα τα αλλά δηλαδή!