"Και ο μεγάλος έδειχνε πολύ ευχαριστημένος που είχε γνωρίσει ένα σαν κι αυτόν λογικό άνθρωπο."
Ο καιρός έφερε πίσω τα βιβλία και από εκεί που δε τα έδινα σημασία όλο και πιο κοντά τους πάω. Άλλα τα διαβάζω,άλλα προσπαθώ να τα αναλύσω και αλλά απλά τα ξεφυλλίζω να βρω κάτι μέσα τους από την εποχή που τα διάβαζα. Και αν βρήκα. Μια ανάμνηση, ένα εισιτήριο για σελιδοδείκτη,μια αφιέρωση. "Θα 'θελα να 'μαι η αφιέρωση της πρώτης σελίδας σε κάποιο βιβλίο" δε θυμάμαι ποιος το είχε πει και που το είχα ακούσει αλλά μου είχε αρέσει πάρα πολύ και καθόμουν και σκεφτόμουν πώς μπορεί να νιώθει κάποιος που βλέπει το όνομά του στο βιβλίο κάποιου? Μοναδικά θέλω να πιστεύω.
Η αλήθεια είναι ότι έχω μια μανία με τις αφιερώσεις στα βιβλία. Κάθε φορά που ξεκινάω ένα βιβλίο αναζητώ την αφιέρωση και διαβάζω την τελευταία πρόταση του βιβλίου, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνω τίποτα αλλά δημιουργώ την πρώτη μου φανταστική εικόνα από το βιβλίο, σαν εκείνες τις άκυρες σκηνές που έχουν κάποιες ταινίες που όταν τις βλέπεις απορείς "τι είναι αυτό τώρα". Personal suspense!
Είναι και αυτά τα βιβλία που δεν έχουν αφιέρωση. Σκέτα και ξερά. Προλογίζονται χωρίς να ανήκουν σε κανέναν. Λες και αυτός που τα έχει γράψει ήταν ολομόναχος και δεν ήθελε να τα δώσει πουθενά. Μόνος και εγωιστής. Εγωιστής γιατί θα μπορούσε να τα αφιερώσει έστω σε κάτι άψυχο, στις πόλεις που του δώσανε ερεθίσματα, στο παγκάκι που έκατσε όταν του ήρθε η ιδέα, κάπου...
Άσχετα όμως με τις αφιερώσεις και τις τελευταίες προτάσεις αυτό που μου κάνει περισσότερο εντύπωση είναι τα πρώτα κεφάλαια. Θυμάμαι σχεδόν όλα, αν όχι όλα, τα πρώτα κεφάλαια από τα βιβλία που έχω διαβάσει. Το καθένα ξεχωριστά. Όλα κρύβουν μια δόση σοφίας μέσα τους και σε όλα βρίσκω ένα κομμάτι από μένα.Δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι επιτηδευμένο, μου χαλάει τη μαγεία.
Και για όλα νομίζω φταίει ο Μικρός Πρίγκηπας. Σε αυτό το βιβλίο όλοι θυμούνται το κεφάλαιο με την αλεπού και εγώ θυμάμαι μόνο την εικόνα της. Μα θυμάμαι λέξη προς λέξη το πρώτο κεφάλαιο σαν να το διάβασα χθες και κάθε φορά που βλέπω έναν ελέφαντα μέσα σε ένα βόα εκεί που οι άλλοι βλέπουν ένα καπέλο με βρίσκω μέσα σε αυτό το κεφάλαιο.
ΥΓ αν ποτέ γράψω βιβλίο θα το αφιερώσω κάπου έτσι για να μην νομίζει κάποιος εκεί έξω ότι είμαι μόνη και εγωίστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου