Αν μια τυπική εβδομάδα έχει εφτά μέρες, η προηγούμενη είχε σαράντα εφτά! Ήταν ατέλειωτη, ελεεινή και τρισάθλια. Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο αργά κύλισε αφού σε λιγότερο από δέκα μέρες έχω καινούριο ποστ. Το μόνο καλό που είχε είναι ότι κατάφερα και είδα όσο κόσμο δεν είναι όλο τον Αύγουστο μαζί. Έτσι οι συζητήσεις είχαν όλες κοινό μοτίβο, αυτές τις τυπικές αναφορές σε διακοπές και "πως τα πέρασες" και "τι κάνεις όλον αυτό το καιρό που έχουμε να βρεθούμε" κτλ. Μέσα σε όλο αυτό το χάος βρέθηκε και ένας άνθρωπος που είχα να τον δω πάνω από χρόνο και με ρώτησε πέρα από όλα τα άλλα αν είμαι καλά και δεν ξέρω αν έπεισα για το πόσο καλά είμαι. Μπορεί να φταίει ότι άργησα να απαντήσω ή ο ενθουσιασμός με τον οποίο απάντησα. Μπορεί όμως να φταίει ότι ήταν σίγουρος ότι δεν θα είμαι. Ότι και να είναι, σημασία έχει υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο.
Η ευτυχία κρύβεται σε διάφορα μέρη αρκεί να θέλεις να τη βρεις...για παράδειγμα εγώ πρόσφατα την βρήκα μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια και εχθές έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Σήμερα όμως τη βρήκα στη σελίδα 255 του βιβλίου μου που έγραφε "να αγκαλιάζεις κάποιον και να σ' αγκαλιάζουν και σένα πότε πότε, αυτό έχει σημασία.", Και έτσι θυμήθηκα ένα άρθρο μιας κυριούλας ψυχοsomething που έλεγε ότι χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές την ημέρα για την επιβίωση, οκτώ αγκαλιές την ημέρα για συντήρηση και δώδεκα αγκαλιές την ημέρα για ανάπτυξη. Οπότε τουλάχιστον αγκαλιαστείτε έστω και αν ο μόνος σας σκοπός είναι η επιβίωση!!!
Υγ Καλό μήνα!
Αυτό το "Δώδεκα αγκαλιές την ημέρα για ανάπτυξη" μπορεί να βάλει ιδέες σε μερικούς... καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή