The Five Points

The Event:
Μόλις έκανα attend σε party με αφίσα γυμνόστηθο dj με περισσότερη τρίχα all over και από τον teen wolf, και όχι το καινούριο teen wolf αλλά αυτόν των 80s που είχε τρίχα όχι βλακείες!
The Weather:
Βροχή. Κουράστηκα και ας την αγαπάω την άτιμη αλλά έχω ανάγκη από μια σταλιά ήλιο, να βγω με το καζάνι μου σε μια γωνιά να φτιάξω ένα ουράνιο τόξο.
The Guy:
Ένας τύπος (που νομίζω ότι τον ξέρω από πάντα) τη τελευταία φορά που τον είχα δει ήταν φορτωμένος με μια eastpack μέσα σε ένα λεωφορείο και λογικά πήγαινε να "τη πέσει με φίλους" κάπου στη καμάρα. Πάνε χρόνια από τότε. Τώρα είναι ποιητής. Ναι...ποιητής και τολμώ να πω ότι μου άρεσαν όσα διάβασα, άσχετα αν έχω παντελή έλλειψη γνώσεων γύρω από την ποίηση, με έκαναν να νιώσω όμορφα.
The feeling:

Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που πλημμυρίζεις από τόσα πολλά συναισθήματα που δε ξέρεις ποιο από όλα υπερισχύει μέσα σου. Νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη που έχω ανθρώπους στη ζωή μου που τρώνε 2 ώρες από τη ζωή τους αναλύοντας στο τηλέφωνο αυτά που έχουν ήδη αναλύσει σε 8 καφέδες και 10 ποτά ώστε να με κάνουν να νιώσω καλύτερα, που έχω ανθρώπους που μου στέλνουν στις 2 το βράδυ ένα άρθρο λέγοντας "το διάβασα και σε θυμήθηκα" . Μετά νιώθω θυμό και θλίψη που ξέρω ανθρώπους που δε μπορώ να τους βοηθήσω όσο θα 'θελα ή μάλλον δε με αφήνουν και τέλος νιώθω απελπισμένη αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξη με ότι έρχεται να φεύγει και ότι μένει να αντέχει.
The Quote:
"Υπάρχουν βιβλία που θα έπρεπε να απαγορεύεται να τα διαβάσεις πολύ μικρός.Που είτε τα προσπερνάς είτε απλώς τα διατρέχει. Το ίδιο ισχύει και για μερικές ταινίες. Θα 'πρεπε να συνοδεύονται με μια ετικέτα που να γράφει: δείτε το ή διαβάστε το, αφού πρώτα έχετε ζήσει"

Jean-Michel Guenassia, Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων